Συνέντευξη – Μελέτης Μελετόπουλος: «Η Ελλάδα χρειάζεται νέα Μεταπολίτευση – Όχι άλλες πολιτικές κυβιστήσεις» (Vid)

Σε μια εποχή που οι λέξεις «μεταρρύθμιση» και «επανεκκίνηση» ακούγονται όλο και πιο συχνά, η φωνή του δρ. Μελέτη Μελετόπουλου αποκτά ιδιαίτερο βάρος. Πολυσχιδής προσωπικότητα – συγγραφέας, λυκειάρχης, διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γενεύης – με λόγο αιχμηρό και τεκμηριωμένο, δεν διστάζει να μιλήσει για τις βαθιές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.

Σε αυτή την εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον Lamia Polis 87.7, κάνει έναν απολογισμό του σήμερα και προτείνει ριζικές λύσεις για το αύριο.

«Η κοινωνία αναζητά εναγωνίως ταυτότητα και προσανατολισμό»

«Η κοινωνία βρίσκεται σε υπαρξιακή κρίση. Υπάρχει μια συνεχής ροή γεγονότων από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα. Αν δεν καταλάβουμε πώς φτάσαμε έως εδώ, δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε το αύριο».

Ο Μελετόπουλος βλέπει μια κοινωνία που αναστοχάζεται την ιστορία της για να μπορέσει να ξανασταθεί. Μιλά για το «θαύμα» της ελληνικής επιβίωσης στο χρόνο, παρά τις συνεχείς εισβολές και απειλές.

Η τραγωδία στα Τέμπη ως πολιτικό και κοινωνικό σοκ

«Οι συγκεντρώσεις δεν έγιναν μόνο για τα Τέμπη – ήταν μια παλαϊκή διαμαρτυρία για το κατάντημα του ελληνικού κράτους».

Οι διαδηλώσεις που πυροδοτήθηκαν από το δυστύχημα στα Τέμπη αποτέλεσαν κατά τον ίδιο ένα ηχηρό αίτημα για νέα αρχή, μια νέα μεταπολίτευση. Το πολιτικό προσωπικό, όμως, φαίνεται να μη διαθέτει τις προϋποθέσεις για να ανταποκριθεί.

«Όχι άλλες πολιτικές δυνάμεις διαμαρτυρίας – Θέλουμε διακυβέρνηση»

Ο Μελετόπουλος επιμένει στην ανάγκη εμφάνισης μιας νέας πολιτικής δύναμης διακυβέρνησης:

«Τα κόμματα διαμαρτυρίας δεν έχουν πρόγραμμα και ηγεσία ικανή να κυβερνήσει. Η λύση θα έρθει από τον χώρο του Πατριωτικού ΠΑΣΟΚ έως τη συντηρητική δεξιά πέραν της ΝΔ».

Ο ίδιος αναγνωρίζει στον Αντώνη Σαμαρά πολιτικά και ηθικά εφόδια για να αναλάβει ρόλο:

«Ο Σαμαράς είναι φιλελεύθερος, πατριώτης, με σχέσεις στη Δύση. Μπορεί να εμπνεύσει μια ανανέωση αυτού του χώρου».

Καταιγιστική κριτική στην εξωτερική πολιτική

Για την ελληνική διπλωματία, ο Μελετόπουλος μιλά χωρίς περιστροφές:

«Η εξωτερική πολιτική που ασκείται σήμερα δεν είναι πολιτική σοβαρού κράτους – είναι φοβική, αντιφατική, χωρίς στρατηγική».

Κατηγορεί την κυβέρνηση για κατευνασμό προς την Τουρκία, ενώ υπογραμμίζει την ανορθολογική ρήξη με τη Ρωσία χωρίς αντίκρισμα.

«Οι Τούρκοι δεν σέβονται όποιον τους φοβάται. Αν δουν σοβαρή ηγεσία, θα αλλάξουν συμπεριφορά».

Παιδεία: Ο «μεγάλος ασθενής» της Ελλάδας

Ο Μελετόπουλος δεν κρύβει την αγανάκτησή του για την εγκατάλειψη της δημόσιας εκπαίδευσης:

«Η παιδεία είναι παραμελημένη. Οι εκπαιδευτικοί είναι στο περιθώριο, χωρίς οικονομική ή ηθική στήριξη».

Καταγγέλλει ένα σύστημα συνεχών αποτυχημένων μεταρρυθμίσεων και αντιτίθεται στον τρόπο που εφαρμόζεται η αξιολόγηση:

«Η αξιολόγηση δεν μπορεί να γίνει από τον διευθυντή του σχολείου. Πρέπει να δημιουργηθεί ένας ανεξάρτητος, εξωτερικός φορέας αξιολόγησης, με εμπειρία και κύρος».

Πελατειακό κράτος και ηθική καθίζηση

Με μαρτυρίες από τη δική του επαγγελματική εμπειρία, ο Μελετόπουλος περιγράφει την πανταχού παρουσία του «μέσου»:

«Έχω δεχτεί πιέσεις για να αλλάξω ωράρια, να περάσω μαθητές, να παρακάμψω διαδικασίες. Το “μέσον” έχει γίνει κανονικότητα».

Επαναλαμβάνει την ανάγκη θεσμικών λύσεων όπως το ΑΣΕΠ και η εισαγωγή μέσω πανελλαδικών στις δημόσιες υπηρεσίες:

«Όσο το κράτος δεν λειτουργεί ορθολογικά, ο πολίτης θα χρειάζεται το “μέσον”».

Τραμπ και Δύση: Ανατροπή ή επιστροφή στο αυτονόητο;

Ο Μελετόπουλος βλέπει στις πολιτικές Τραμπ μια αντιστροφή της παρακμής της Δύσης:

«Ο Τραμπ υπενθύμισε ότι υπάρχουν δύο φύλα, ότι η κοινωνία δεν μπορεί να κυβερνάται από ποσοστώσεις και ιδεολογικές εμμονές».

Παράλληλα, αναγνωρίζει την προσπάθεια επαναβιομηχάνισης των ΗΠΑ ως αναγκαία:

«Η Δύση εγκατέλειψε τη βιομηχανία και παραδόθηκε στα φαντς. Ο Τραμπ προσπαθεί να το αλλάξει αυτό».

«Αν δεν αλλάξουμε, πάμε χαμένοι»

Ο κ. Μελετόπουλος κλείνει τη συζήτηση με μια προειδοποίηση, που μοιάζει περισσότερο με κάλεσμα:

«Αν δεν βρεθούν άνθρωποι με παιδεία, εμπειρία και ανιδιοτέλεια, δεν υπάρχει ελπίδα. Πρέπει να σπάσουμε αυγά, να ξαναχτίσουμε ένα κράτος που να λειτουργεί».

Και καταλήγει με νόημα:

«Δεν καταλαβαίνω γιατί η Ελλάδα πρέπει να είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα όπου θεωρείται “φυσιολογικό” το πελατειακό κράτος».